دارالرضوان

پلّه پلّه تا ملاقات خدا می روم 
بی تحمّل سوی عرش کبریا می روم 
از برکت نور عشق ببین تا کجا، تا کجا ، تا کجا می روم 
باد صبا که می شود هر نفسش مشک فشان 
حکایت از عشق کند آورد از دوست نشان 
عطر گلستان و چمن پر شده در خیال من 
مستی عارفانه ای ست قصه ی شور و حال من 
صفای نیمه شبان عالمی دگر دارد 
سکوت مطلق شب رازها به بر دارد 
دلم ز خلوت شب دل نمی کند ، زیرا دعای نیمه شبان بیشتر اثر دارد